Een patiënt mag iedere behandeling weigeren, ook als die behandeling levensreddend is. Wel moet de patiënt wilsbekwaam zijn en goed zijn voorgelicht. Bovendien moet duidelijk zijn dat hij de beslissing om de behandeling te weigeren vrijwillig heeft genomen.
Een behandelweigering kan ook zijn vastgelegd in een schriftelijke wilsverklaring. Hierin kan een wilsbekwame patiënt vastleggen welke behandelingen hij in de toekomst wel en niet wil hebben. Een bijzondere vorm van een wilsverklaring is de niet-reanimerenpenning. Deze penning heeft dezelfde status als een schriftelijke behandelweigering en moet dus in principe gerespecteerd worden.
Bij een behandelweigering kan soms het dilemma spelen of de patiënt goed geïnformeerd is over de toekomstige behandelingen en of hij alle consequenties kan overzien. Ook komt het voor dat de familie het niet eens is met de behandelweigering van de patiënt. Hierover lees je meer over op de website van de KNMG.