Zelfs vanuit Gorinchem zijn deze zaterdag 21 januari 2023 artsen van KNMG district
Groot Gelre naar nationaal Park de Hoge Veluwe gekomen. Tegen twaalf uur staat
er een stoet auto’s bij de ingang in Otterlo. Het is een heerlijk zonnige, wat koude dag vandaag.
Er is zelfs vandaag in Nederland sneeuw gevallen en ook wel, hoewel miniem, hier op de Veluwe. We, mijn vrouw en ik, mogen doorrijden naar het Parkpaviljoen. In dit nieuwe, moderne paviljoen, dat mooi harmonieert met de omgeving, is voor de artsen een zaal gereserveerd op de eerste verdieping. Na inchecken mogen wij door het bordje: Alleen voor genodigden. Boven staat de koffie voor ons klaar met een stukje gebak. Er zijn zo’n honderd artsen gekomen, vaak met partner en van alle leeftijden: net afgestudeerden tot gepensioneerden. We treffen enkele bekenden aan, wat gezellig is om bij te praten. De voorzitster van het district heet ons allen welkom en wenst ons een fijne dag toe. We mogen deelnemen aan een rijkelijke lunch met soep en broodjes. Daarna is er een middagpauze, die wij gebruiken om in de op de begane grond aanwezige winkel te snuffelen. Om twee uur verzamelen zich de wandelgroepen onder leiding van een gids. Anderen staat het vrij om met de witte fietsen het park in te trekken. Wij sluiten ons aan bij de groep van gids Heleen Pool, een ervaren natuurgids die al sinds 2007 rondleidingen leidt. We verzamelen bij Museonder, een museum aan de overkant van het Paviljoen. Onze groep telt vijftien deelnemers. Heleen houdt bij het museum een inleidend praatje. Over het ontstaan van het Park door aankopen van het echtpaar Kröller-Müller, het hek dat eromheen werd aangebracht, de bouw van het jachtslot Sint Hubertus. Ook de sinds twee jaar aanwezige wolven komen ter sprake, maar daarover straks meer.
Heleen vertelt over de big six die voorkomen op de Hoge Veluwe: Ree, edelhert, moeflon, wild zwijn, vos en de wolf. De temperatuur is rond het vriespunt, de zon schijnt en door de aanwezige sneeuw is er een heerlijke natuurbeleving. We wandelen over de besneeuwde paden in een voor ons ouderen wat pittig tempo langs met name een gebied met grove dennen en komen aan bij een wildobservatie wand. Meestal zijn hier echter alleen tegen de schemering dieren waar te nemen en nu dan ook helaas geen. We vervolgen onze weg en mooi is door de sneeuw dat wij verschillende diersporen kunnen waarnemen daarin. Zichtbaar zijn sporen van een ree, van een hert, van een moeflon en natuurlijk de overal aanwezige wroetsporen van de wilde zwijnen.
Mooi is het zogeheten ijshaar (foto) op een boomstronk, veroorzaakt door schimmels. We zien nog een
spoor en determineren dit als van een vos. Heleen maakt af en toe een stop om iets te vertellen. Zo vertelt zij bij een soort houtwal dat hier vroeger kleine boerderijtjes stonden van arme boeren, meestal met wat schapen. Deze zijn inmiddels afgebroken. Ook de paden werden gebruikt om met een paard en wagen overheen te rijden. Bij een volgende stop komt het verhaal van de wolf ter sprake. Drie jaar geleden hebben vandalen gaten geknipt in de omheiningen, waardoor de uit Duitsland afkomstige wolven waarschijnlijk naar binnen konden. Was het aanvankelijk één, inmiddels schijnen er minmaal acht aanwezig te zijn, een aantal daarvan zijn puppies. In twee jaar tijd hebben ze vrijwel de gehele mouflonpopulatie uitgeroeid. De heer Kröller had daarvan een aantal cadeau gekregen voor het landgoed en dit groeide uit tot een populatie van driehonderd moeflons. Een moeflon ziet eruit als een schaap maar dan met grote gekrulde hoorns. De wolven hebben inmiddels bijna alle moeflons doodgebeten. De wolf is beschermd, wat neerschieten verhinderd. Op dit moment lopen de discussies hoog op of dit wel kan. Punt is ook dat de wolven nauwelijks de gedode moeflons opeten, maar als kadaver laten liggen als een soort proviand voor de toekomst.
We vervolgen onze weg en komen bij een mooi lanengebied met eiken, dennen, beuken. Voor het grootste deel bestaat de Veluwe uit grove dennen. Inmiddels zijn loopt het tegen vieren en zijn we aan het eind gekomen van onze rondwandeling. In het Parkpaviljoen wacht ons nog chocomelk met een heerlijke appelstroedel. Het officiële gedeelte van de dag is hier mee aflopen. Mijn vrouw en ik gaan nog een bezoek brengen aan het interessante museum Museonder met allerlei opgezette dieren in hun natuurlijke omgeving, zoals bos en heide. Opgezette dassen, vossen en edelherten, maar ook vogels zijn mooi neergezet in hun habitat. Tegen de schemering nemen we met de auto de weg naar de uitgang Hoenderloo, want iemand van het park heeft ons verteld dat daar wild kan worden geobserveerd op het Zwarte Veld. En inderdaad. We tellen twaalf edelherten, enkele met een groot gewei , die grazen tussen het pietrietgras bij een poel. Een mooie afsluiting van een wel zeer bijzondere dag. We willen dan ook de organisatoren bedanken voor deze mooie, onvergetelijke dag.
Verslag van: Lodewijk Ivo Crijns